دردوران باستان رومیان، مصریان و یونانیان نیز جزایر سقطرا را با نام دیوسکوریدس می شناختند. ساکنان این جزیره در سده شانزدهم نیز به اسلام روی آوردند، اما قبل از آن پیرو آیین مسیحیت نطسوری بودند. در انجیل نیز نام این جزایر آورده شده است. ماده ای به نام صبر و خون سیاوشان نیز که صمغ درختی بود و جز در آن جزایر در جای دیگر نمی روییدند، عامل جذب مسیحیان عربی می شد که از سرزمین های آفریقایی سفر می کردند و در مسیر خود از جزایر سقطرا عبور می کردند. 

در آن زمان شماری از رومیان در جنگی که به راه انداختند، قبایل بربر، یونانیان دوره اسکندر و عرب های نصرانی را به زانو انداختند و خود نیز در این جزیره ساکن شدند. عنبر و صبر سقطرایی بر اقتصاد آنها در این جزیره کمک زیادی می کرد. آنها به استخراج و صادرات آن به کشور های دیگر می پرداختند و در صورت کلی بازرگانی این کالاها در اختیار آنها بود.

جزیره های سقطرا در حالت کلی مساحتی برابر 3.625 کیلومتر مربع دارند و فاصله این جزایر که جزایر سقطرا، عبدالکوی، سمهه، درسه و چند جزیره دیگر نام دارند تا کرانه های خاک یمن 340 کیلومتر و تا کشور سومالی 250 کیلومتر می باشد. جالب است بدانید دو جزایر درسه و سهمه به الاخوان (برادر) معروف هستند.

در سال 2004 بیشتر ساکنان سامی تبار بودند و جمعیت آنها 43.000 نفر برآورده شده بود و زبان عربی و گویش سقطرایی نیز زبان ارتباط آنها بود که در واقع زبان یمن هم نیز با آنها یکی است. 

منبع: سایت جهانگردی و توریسم ایران

p>